Φωτοδιαδρομές του 2013 προς το 2014

2013-04-13 14:26

Κάθε μέρα καθώς ξυπνάω το πρωί ρίχνω την ματιά μου σε αυτούς τους ορίζοντες.

Την θέα αυτήν από το μπαλκόνι του σπιτιού την έχω φωτογραφίσει άπειρες φορές,μα κάθε μια της   είναι σαν την πρώτη .

2013-04-12 11:26

To απόγευμα τις περασμένης Πέμπτης πήγαμε μια βόλτα στην Κοζάνη. Ηταν ωραία η χθεσινή μέρα και έτσι φωτογραφίσαμε την πόλη μέσα και έξω κατά την επιστροφή μας, μέχρι που φτάσαμε μέσο της Εγνατίας κοντά στον Αλιάκμονα Βοΐου, λίγη ώρα πριν αρχίσει ο ήλιος να δύει, που έριχνε απλόχερα το φως του πάνω στο χωριό. 

2013-04-23 03:00

 Σήμερα πήγαμε για μια φωτογραφική εξόρμηση προς το Ρόκαστρο, και εκεί βρέθηκαν και κάποιοι φίλοι να μας περιμένουν, θα τους δείτε και εσείς μέσα από τις φωτογραφίες

Διάφορες εικόνες όπως αυτές αποτυπώθηκαν κατά την διάρκεια γυρισμάτων με την βιντεοκάμερα σε εκδηλώσεις των ημερών του Πάσχα  του 2013 που έχουμε πάει- έχει γίνει και μια μικρή επεξεργασία.

 Σήμερα Σάββατο 25 Μαΐου του 2013 πήγαμε και λειτουργήσαμε μαζί με τον Πατέρα Τιμόθεο στην Παναγία την Φυτωκιώτισσα, στο Φυτώκι Βοΐου Το Φυτώκι είναι ένα μικρό χωριό, με έντονο γεωργοκτηνοτροφικού χαρακτήρα, χτισμένο κοντά στις όχθες του Πραμόριτσα. Αποτελείται από έναν μαχαλά και από κατοίκους που προέρχονται από την ευρύτερη περιοχή του Βοϊου, καθώς και από τον Πόντο. Ο αριθμός τους πλησιάζει τους 35, χωρίς να υπάρχουν ιδιαίτερες αυξομειώσεις μεταξύ χειμώνα και καλοκαιριού. Πριν την ανταλλαγή των πληθυσμών εδώ έμεναν μόλις 50 Έλληνες χριστιανοί, όμως με την έλευση των προσφύγων το χωριό έφθασε στο απόγειο του πληθυσμού του, αριθμώντας 125 ανθρώπους. Αργότερα, πολλοί ήταν αυτοί που πήραν το δρόμο της ξενιτιάς με κύριους προορισμούς τη Γερμανία και το Βέλγιο.Ο τόπος τριγύρω είναι γεμάτος από ιτιές, καρυδιές και εύφορα χωράφια, που ποτίζονται από τα νερά του ποταμού και παράγουν κυρίως φακές και πατάτες. Παλιά και ξεχασμένα μονοπάτια οδηγούν στο Ρόκαστρο και στα χωριά των Γρεβενών που βρίσκονται στην απέναντι όχθη του Πραμόριτσα, όπως το Δασάκι, το Κληματάκι και τα Αηδόνια.   Ιστορικά Στοιχεία για το Φυτώκι και την Εκκλησία της Παναγίας από το Βιβλίο του Αλέξανδρου Αδαμίδη “Τα Παλιοχώρια του Βοΐου”

 Βορειοδυτικά 2 χιλιόμετρα από το σημερινό χωριό στην τοποθεσία ¨Λυγαριές¨ υπήρχε οικισμός, αγνώστου ονόματος και αριθμού οικογενειών. Εδώ αποκαλύφτηκαν θεμέλια σπιτιών, καθώς και νεκροταφείο μεγάλης έκτασης. Το πλαίσιο των τάφων είναι φτιαγμένο με λιθόπλακες. Από κτερίσματα αναφέρονται μικρά πήλινα αγγεία, βραχιόλια και δαχτυλίδια χάλκινα,με απλές εγχάρακτες διακοσμήσεις, που χάθηκαν από άγνοια των κατοίκων.   Στην τοποθεσία ¨Ξένο Μνημόρι¨, συνεχόμενη με τις Λυγαριές, υπάρχουν καταφανή ερείπια μεγάλης εκκλησίας αγνώστου αγίου. Μετρήσαμε το θεμελιακό περίγραμμα και βρήκαμε πως είχε 27 μ. μήκος, 12 μ. πλάτος και πάχος των τοίχων 0,70 εκατ.  Στο χώρο της εκκλησίας υπάρχει κολόνα ύψους 2,14 μ., πλάτους 0,50 μ. και πάχους 0,30 μ. και είναι καλοδουλεμένη. Έξω από το χώρο της εκκλησίας υπάρχει βάση κολόνας μήκους 0,72 μ., πλάτους 0,38 μ. και ύψος 0,26 μ. Εδώ βρήκαμε βάση θυμιατού κι ένα κουδουνάκι, από τα 12 που έχει το θυμιατήρι, φτωχά λείψανα της εκκλησίας. Πότε καταστράφηκε ο οικισμός ¨Λυγαριές¨ και η εκκλησία ούτε βρήκαμε τίποτε γραμμένο ούτε και η παράδοση διέσωσε τίποτε.  

Δυτικά 2 χλμ. στην τοποθεσία ¨Μπάρες¨, υπήρχε άλλος οικισμός περίπου 10 σπιτιών, αγνώστου ονόματος. Κι εδώ υπάρχουν ερείπια εκκλησίας και νεκροταφείο, με τάφους κιβωτιόσχημους. Πότε καταστράφηκε ο μικροοικισμός είναι άγνωστο. Ο χώρος σήμερα ανήκει στο γειτονικό χωριό Αηδόνια. Ύστερα από την καταστροφή των οικισμών στις “Λυγαριές” και στις “Μπάρες” δημιουργήθηκε το σημερινό χωριό, το οποίο υπήρχε στα βυζαντινά χρόνια, που γι’ αυτό συνηγορούν: 

α) Η εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που ανηγέρθηκε στα βυζαντινά χρόνια, ήταν κάπως υπόγεια και είχε αξιόλογες τοιχογραφίες. Πυρπολήθηκε από τα κατοχικά στρατεύματα το 1943. β) Ανατολικά της εκκλησίας υπήρχε το νεκροταφείο του χωριού. Κι εδώ το πλαίσιο των τάφων ήταν φτιαγμένο με λιθόπλακες. Από κτερίσματα αναφέρονται δαχτυλίδια και βραχιόλια χάλκινα, με εγχάρακτες διακοσμήσεις,καθώς και λεπτά νομίσματα (βυζαντινά). Σήμερα στον χώρο αυτό που βρίσκεται το νεκροταφείο του χωριού,ανηγέρθηκε η καινούρια εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου,και τα εγκαίνια πραγματοποίησε ο Μητροπολίτης Σισανίου Και Σιατίστης Κ.Αντώνιος στις 2 Αυγούστου 2003.  

Η παλιότερη γραπτή μαρτυρία που έχουμε για το Φυτώκι είναι ότι ο Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Νεόφυτος το έχει καταχωρημένο στον κατάλογο των χωριών της δικαιοδοσίας του στα 1797, όπου σημειώνει: “χωρίον: Φυτόκου”

Φωτογραφίζοντας την Φύση την τελευταία εβδομάδα του Μαΐου του 2013 

2013-06-21 02:04

2013-06-21 00:40

2013-06-19 16:23

2013-06-19 01:54

2013-06-28 00:22

2013-07-05 17:17 ΒΟΥΔΩΡΙΝΑ-ΝΕΑ ΣΠΑΡΤΗ-ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

 Εξω απο το Τσοτύλι, 3 χλμ πριν από το χωριό Γλυκοκερασιά υπάρχουν
τα ερειπια του εγκαταλειμμένου χωριού, που οι κάτοικοί του
εγκαταστάθηκαν οριστικά στο Τσοτύλι το 1949, εξαιτίας του εμφυλίου
πολέμου. Σε πολλές τοποθεσίες του χωριού βρέθηκαν, από τον
αρχαιολόγο Αντ. Κεραμόπουλο, λείψανα τοίχων, ελληνιστικά όστρακα,
νομίσματα, τάφοι με λιθόπλακες, πήλινα αγγεία, ληκύθιο, μαχαίρι,
οινοχόη,ασημένια σκουλαρήκια, αιχμές δοράτων, σμίλες, ηπειρώτικο
νόμισμα που εικόνιζε δαφνοστεφανωμένη κεφαλή του Δία, νόμισμα του
Λικινίου καθώς και νόμισμα του Μ. Κωνσταντίνου, κλπ.

Η Βουδωρίνα μνημονεύεται στον κατάλογο των χωριών της
δικαιοδοσίας του Μητροπολίτη Σισανίου Νεοφύτου, στα 1797, όπου
σημειώνει: ¨Χωρίον: Βουδορίνα¨. Χωρίς να χαρακτηρίζει αν ήταν μικτό ή
τούρκικο, όπως κάμνει αυτό το χαρακτηρισμό για άλλα χωριά της
επαρχίας του, που θα πει πως οι κάτοικοι του χωριού ήταν χριστιανοί
και πως εξισλαμίστηκαν, ύστερα από το 1797, μαζί με τους Χριστιανούς
του Τσοτυλίου.

Το 1923 εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες από τη Σπάρτη της Πισιδίας της
Μικρασίας
Σήμερα εκεί στον όμορφο τόπο υπάρχουν τα ερείπια των σπιτιών,
πνιγμένα στ’ αγιόχορτα και τις βατομουριές και η εκκλησία του Αγίου
Γεωργίου,που χτίστηκε το 1979¨.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΚΩΝ ΑΔΑΜΙΔΗ:ΠΑΛΙΟΧΩΡΙΑ ΒΟΊΌΥ ΚΟΖΑΝΗΣ

ΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΤΗΣ ΣΠΑΡΤΗΣ ΠΙΣΙΔΙΑΣ(ΜΙΚΡΑΣΙΑ)
ΣΤΗΝ ΚΟΖΑΝΗ
 
”Ειδικότερα, μεγάλη ομάδα Σπαρταλήδων, θέλοντας να αναπτύξει και
την άλλη δραστηριότητα στην πατρίδα, την ροδελαιοπαραγωγή, εγκαταστάθηκε
στην περιοχή Κοζάνης – Καστοριάς – Γρεβενών, όπου ίδρυσε και ξεχωριστή
κοινότητα, κοντά στο Τσοτύλι, στην οποία μάλιστα επέτυχαν κι έδωσαν το όνομα
«Νέα Σπάρτη».
Οι ροδελαιοπαραγωγοί της Νέας Σπάρτης γρήγορα θα κάνουν έντονη την
παρουσία τους στην περιοχή. Μάλιστα, το 1938 ο Αθανάσιος Κιουρκτζόγλου θα
βραβευτεί από την Ακαδημία Αθηνών (βραβείο Εμμ. Μπενάκη) για την
παραγωγή ροδέλαιου. Η Νέα Σπάρτη αποτελούσε συνοικισμό του Τσοτυλίου, είχε
δική της εκκλησία, τον Άγιο Γεώργιο, κι αντιπροσωπευόταν στο Κοινοτικό
Συμβούλιο αρχικά από τον Σταύρο Ηλία Χατζηδουρμούσογλου και ύστερα από
τον Γεώργιο Δανόγλου.”

”ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ” Ο Παπαϊωακείμ Πεσματζόγλου στις «Αναμνήσεις» του αναφέρεται
εκτενώς στα όσα διαδραματίσθηκαν με τον ξεριζωμό των Σπαρταλήδων.

Εξωκλήσι του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στο Τσοτύλι Βοΐου  

2013-07-02 01:40 Οι δύο πρώτες φωτογραφίες είναι τραβηγμένες στην έξοδο της Εγνατίας μετά το Βατερό Κοζάνης, και οι υπόλοιπες πάνω από την Γαλατινή Βοΐου

www.tovoion.com

2013-07-15 15:35

Εικόνες μέσα από τον ιστορικό Πεντάλοφο το μεγαλύτερ μαστοροχώρι
της Μακεδονίας.Χωρίζεται σε δύο κύριες συνοικίες, τον Κάτω Πεντάλοφο,
σκαρφαλωμένο σε απότομες πλαγιές και τον ΆΆνω, όπου βρίσκεται η κεντρική
πλατεία της Λότζιας.

Η γειτονιά του Πενταλόφου είναι μία από τις ωραιότερες γωνιές της Βόρειας
Πίνδου, τόσο για το εκπληκτικό φυσικό περιβάλλον ανάμεσα στα πυκνά δάση
και τα επιβλητικά ορεινά τοπία, όσο και για τη γραφικότητα των
παραδοσιακών οικισμών. Τριγύρω απλώνεται μια ατελείωτη πρόσκληση στην
ομορφιά, στα μνημεία και στην ιστορία.

Τριακόσιοι περίπου μόνιμοι κάτοικοι δίνουν κάθε χρόνο τη μάχη με τον
σκληρό χειμώνα της Πίνδου, όμως αναμφισβήτητα το καλοκαίρι ο πληθυσμός
του χωριού διπλασιάζεται. Ο Πεντάλοφος την περίοδο της απελευθέρωσης
αριθμούσε σχεδόν 2500 ΈΈλληνες και είχε μετατραπεί σε μια πλούσια ορεινή
κωμόπολη. Αυτό μαρτυρούν τα 560 καλοδιατηρημένα κτίσματα του
χαρακτηρισμένου παραδοσιακού οικισμού διαταγμένα κατά αμφιθεατρικό
τρόπο σε νοτιοανατολικό ορίζοντα.

Εδώ είναι ο τόπος όπου το βουνό χωρίζεται στα δύο. Βόρεια του
Πενταλόφου ξεκινά απότομα η μεγάλη κορυφογραμμή του Βοΐου, για να
φτάσει από τον Ζουπανιώτικο Αηλιά μέχρι το Παλιοκρημίνι, τον Πύργο
Κοτύλης και το Γράμμο. Νότια του χωριού το Βόιο χαμηλώνει για να
συναντηθεί με τα άλλα μαστοροχώρια και τα βλαχοχώρια των Γρεβενών, εκεί
που τα ορμητικά ποτάμια του Παλιομάγερου, του Πραμόριτσα και του
Βενέτικου έχουν πλέον σχηματιστεί και έχουν αποκτήσει δύναμη, χαράζοντας
το ορεινό τοπίο.

Τα όμορφα πλακόστρωτα σοκάκια του Πεντάλοφου, και τα πετρόχτιστα σπίτια,είναι το
δείγμα μιας ιδιαίτερης Λαϊκής Αρχιτεκτονικής του 18ου αιώνα.

Το Κοινοτικό Γραφείο του Πεντάλοφου, και το Κέντρο Εξυπηρετήσεις
πολιτών, στεγάζονται  σε δύο όμορφα πετρόκτιστα κτήρια.

Τα μνημεία των Ηρώων, που μαρτυρούν τους συνεχείς αγώνες του έθνους
μας, και το ένδοξο παρελθόν.

Σήμα κατατεθέν του Πενταλόφου η Γκραντίσκα,αλλιώς όρος Δόντι, με
την πέτρινη κορμοστασιά των πυργόσπιτών της.Πρόκειται για ένα
απόκρημνο βουνό με πολύ ιδιαίτερη μορφολογία.

Η Γκραντίσκα δεν είναι απλά ένας βράχος. Οι Πενταλοφίτες τον
θεωρούν ιερό και αποτελούσε έθιμο για ζευγάρια, παρέες και
ολόκληρες οικογένειες,ντυμένες με τα καλά τους, να ποζάρουν
μπροστά της για μια φωτογραφία,συμβολίζοντας με την αγέρωχη ράχη
την ανθεκτικότητα των ανθρώπινων σχέσεων.

2013-10-13 17:31

2013-10-20 13:56

2013-10-20 13:28

2013-10-28 14:18

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

2013-10-27 22:31

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

2013-10-27 21:55

Σήμερα Κυριακή 27 Οκτωβρίου βρεθήκαμε με φίλους, εκεί γύρο στις δύο το μεσημέρι με κάτι φίλους στο Τρίκορφο Γρεβενών. Σε έναν γλέντι που, όπως λένε οι παλιότεροι, που μας τα έμαθαν αυτά, έτσι γίνονταν τότε τα γλέντια στα χωριά μας. Τώρα θα δούμε κάποιες φωτογραφίες ,και το βίντεο θα ετοιμαστεί σε λίγη ώρα, αλλά πριν δούμε τις εικόνες ας μάθουμε λίγα πράγματα για το Τρίκορφο.

Το παλιό χωριό

Είναι πολύ δύσκολο να προσδιοριστεί η ακριβής χρονολογία ιδρύσεως του χωριού. Από διάφορες πηγές έχουμε τις πληροφορίες ότι ιδρύθηκε παλαιότερα από το 1700. Σύμφωνα με την προφορική παράδοση, το σημερινό χωριό χτίστηκε από οικιστές που ήρθαν από το παλιό χωριό που ήταν περί τα 1000 μέτρα πιο κάτω, στη θέση που είναι η βρύση «Κηπώματα» και το εκκλησάκι του Αγίου Δημητρίου στην κύρια είσοδο του οποίου είναι χαραγμένη η χρονολογία 1881. Στοιχεία που συνηγορούν σε αυτό είναι οι στημένες όρθιες πέτρες, ταφόπετρες, που φανερώνουν την ύπαρξη νεκροταφείου. Παλιότερα οι πέτρες αυτές διακρίνονταν καλύτερα, με το πέρασμα του χρόνου όμως σκεπάστηκαν. Μέχρι και το 1940 άλλωστε, τα μωρά που γεννιόνταν πεθαμένα, συνηθίζονταν να θάβονται εκεί. Διηγήσεις αναφέρουν ότι ο Άγιος Δημήτριος ήταν παρεκκλήσι και νεκροταφείο ενώ η κύρια εκκλησία του παλαιού χωριού ήταν ακριβώς στο ρέμα που κατεβαίνει από Μεσαριά και διασταυρώνεται με τον αμαξιτό δρόμο προς Χρυσαυγή. Άλλο στοιχείο που μας βεβαιώνει την ύπαρξη εκεί χωριού είναι τα κομμάτια από πήλινα δοχεία, που βρέθηκαν από χωριανούς σκάβοντας τα χωράφια τους στο μέρος εκείνο.

 

Καμιά πληροφορία δεν υπάρχει για το όνομα του παλιού χωριού, το οποίο καταστράφηκε από τους Τούρκους για αντίποινα ή κατ’ άλλους από τουρκοαλβανικά ασκέρια περί το 1730-1750. Από το χωριό περνούσε κεντρικός δρόμος και ήταν εμφανές το χωριό σε ληστρικές επιθέσεις. Υπάρχει και η προφορική παράδοση, που λέει ότι η τουρκική διοίκηση είχε κάστρο στο απέναντι χωριό Μπίσοβο (Κυπαρίσσι). Ήθελε να χαλάσει εκείνο το κάστρο και να χτίσει νέο στη θέση Αη-Λιάς, γιατί εκεί βορινά λίγο πιο πέρα, υπήρχε κεφαλόβρυσο από το οποίο έτρεχε πολύ νερό. Το νερό ήταν απαραίτητο για τις ανάγκες του στρατού τους. Οι χωριανοί, μόλις πήραν είδηση, για να εμποδίσουν το χτίσιμο του κάστρου θέλησαν να σταματήσουν τη ροή του νερού και τα κατάφεραν. Κούρεψαν τα πρόβατά τους και με το μαλλί και με πέτρες, δουλεύοντας σκληρά και σε βάθος, σταμάτησαν τη ροή του νερού. Το νερό βρήκε διέξοδο παρακάτω και άνοιξαν οι βρύσες Σιουπουτούρα, Πηγάδι, Τσιράδια, Κουρί κλπ.Το γεγονός αυτό το έμαθαν οι Τούρκοι και αποφάσισαν να καταστρέψουν το χωριό.

 

Όποια περίπτωση και αν είναι η αληθινή, το γεγονός είναι ότι οι κάτοικοι του παλαιού χωριού διασκορπίστηκαν. Η προφορική παράδοση λέει ότι μια ομάδα από 7 οικογένειες πήγαν και έκαναν το χωριό Λούντζι, τη σημερινή Καλλονή. Άλλες οικογένειες πήγαν στο Ελευθεροχώρι, πιο δυτικά της Καλλονής, άλλοι στο  Κυπαρίσσι. Τρεις πολυμελείς οικογένειες (τριάντα άτομα συνολικά) πήγαν πιο πάνω, στις πλαγιές του Αη-Λιά, σε δασωμένο μέρος. Η τοποθεσία εκεί λειτουργούσε σαν παρατηρητήριο, για να μπορούν οι κάτοικοι να παίρνουν μέτρα προφύλαξης όταν πλησίαζαν τα εχθρικά ασκέρια. Το περίεργο είναι ότι τα μέρη αυτά, τα δασωμένα, σήμερα είναι εντελώς γυμνά.

 

Σύμφωνα με διηγήσεις, όταν χάλασε το παλιό χωριό και οι τρεις οικογένειες ξεκόπηκαν από τους άλλους και φτιάξανε το Τριτσικό, οι υπόλοιποι πήγαν και χτίσανε το Λούντζι (Καλλονή) και τους καταράστηκαν αφορίζοντάς τους, γιατί χωρίσανε.

 

Το νέο χωριό

 

Δύσκολο είναι να προσδιορίσουμε την αρχική του ονομασία Τριτσικό. ΟΙ πρόγονοί μας αναφέρουν ότι οφείλεται στις τρεις οικογένειες που αρχικά πρωτοκατοίκησαν σε αυτό. Στα λατινικά το τρία συγγενεύει με το τριτς, όπως και στα αλβανικά το τρία λέγεται τσι-τρι και το τριάντα τρίτσετ. Εύκολο είναι να γνωρίζουμε από πού προήλθε το όνομα Τρίκορφο. Προήλθε από τις τρεις συνεχιζόμενες κορυφές των βόρειων υψωμάτων, Αη-Λιάς, Γρεντιές και Κριθάρια.

 

Είναι δύσκολο να προσδιοριστεί ποιοι ήταν οι πρώτοι οικιστές του χωριού. Δηλαδή, οι τρεις πρώτες οικογένειες που πρωτοκατοίκησαν στις πλαγιές του Αη-Λιά και ίδρυσαν το χωριό Τριτσκό-Τρίκορφο. Η προφορική παράδοση λέει ότι ένας από τους πρώτους οικιστές ήταν ο Ντούμος, πρόγονος των σημερινών Δημοπουλαίων. Αυτό πιθανολογείται γιατί ο Ντούμος είχε πολλά, καλά και διαλεχτά χωράφια καθώς και οικόπεδο στο κέντρο του χωριού. Άλλη μια γνώμη που κυριαρχεί είναι ότι από τους πρώτους οικιστές ήταν ο Τζήκας, πρόγονος των Τζηκαίων, οι οποίοι είχαν τεράστιες εκτάσεις γης. Αναφέρονται όμως και άλλα ονόματα ως πρώτων οικιστών. Αυτά είναι: Ζαρκοδήμος, Λύτρας, Κυριαζής, Καραγιάννης, Καραδήμος κ.ά.

 

Το Τριτσκό ήταν οικισμός του καζά (επαρχίας) της Ανασελίτσας του σαντζακίου (σαν νομαρχία) των Σερβίων. Το 1910 απαριθμούσε 150 κάτοικους και το 1913 είχε 175. Η γλώσσα τους το 1910–1913 ήταν η ρωμαίικη. Το 1927 μετονομάστηκε σε Τρίκορφο. Στα χρόνια του Αλή Πασά υπήρξε, όπως και τα γειτονικά χωριά Λούντζι (Καλλονή) και Μπίσοβο (Κυπαρίσσι), τσιφλίκι του τουρκαλβανού Σαλή-μπέη ή Σαλεμέκου. Το χωριό απελευθερώθηκε το 1912 με την απελευθέρωση της Ανασελίτσας από τον ελληνικό στρατό.

 

Τα δύο χωριά, Τριτσκό (Τρίκορφο) και Λούντζι (Καλλονή) από την Τουρκοκρατία μέχρι το 1932 είχαν μια κοινότητα και κοινό ενοικιοστάσιο. Τα δυο χωριά είναι αδέλφια από μια μάννα, το παλιό χωριό που ήταν στον Άγιο Δημήτριο. Αυτό το μαρτυρούν και οι εκκλησίες των δυο χωριών, που είναι αφιερωμένες στον ίδιο Άγιο. Ο Άγιος Νικόλαος και η Παναγία.

 

Ο ενοριακός ναός είναι αφιερωμένος στον Άγιο Νικόλαο και χτίστηκε το 1857 σύμφωνα με επιγραφή στη δυτική γωνία. Το 1920 έγινε το καμπαναριό που έχει δύο καμπάνες. Βρίσκεται σε ωραία τοποθεσία και στ’ ανατολικά του υπάρχει το νεκροταφείο του χωριού. Ο νάρθηκας έχει πέτρινες παραδοσιακές κολώνες. Οι εικόνες του τέμπλου φέρουν χρονολογίες 1860-1863-1865 και είναι φτιαγμένες από αγιογράφους Σαμαριναίους και από το Τσούρχλι (Άγιος Γεώργιος). Λίγο πιο κάτω από τον ενοριακό ναό βρίσκεται η εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου που χτίστηκε το 1928 στη θέση άλλης μικρότερης. Έγινε με χρήματα των κατοίκων που ήταν στην Αμερική και είναι έργο των Νικοπουλαίων από τη Χρυσαυγή. Στο πάνω μέρος, δεξιά της εισόδου του γυναικωνίτη, υπάρχει λιθανάγλυφη εικόνα της Παναγίας Βρεφοκρατούσας που κατασκεύασε ο Γ. Βράγγας για να ξεπληρώσει χρέος μίας λίρας που όφειλε στον Καραματσούκη (Χρήστο Σιώμο).

 

Στην έκθεσή του ο Επιθεωρητής Δημοτικών Σχολείων Γ.Σακελλάρης, το 1941, γράφει: «Η εκκλησία του χωρίου τούτου ανηγέρθη κατά το έτος 1886, ως αναγράφεται επί λίθου της ανατολικής πλευράς». Υπάρχουν ακόμη ο Άγιος Δημήτριος που χτίστηκε το 1881 από το Νικόλα Ντούμο στη θέση παλιότερης που είχε καταστραφεί και ο Προφήτης Ηλίας που χτίστηκε το 1956 με δαπάνη του Κώστα Χρ. Σιώμου στη θέση όπου βρισκόταν παλιά εικονοστάσι. Τέλος, ο Άγιος Γεώργιος χτίστηκε το 1975, στη θέση Μουσταφά, από τον Αχιλλέα Θ. Τζήκα.

 

Στον κώδικα αρ. 201 της Μονής της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Ζάβορδας (1534-1692 Ως 19ος αι.) και στην Επαρχία Σισανίου δεν αναφέρεται οικισμός Τριτσκό όπως ήταν γνωστό το χωριό παλιά. Υπάρχει όμως οικισμός Παρατζικό με 7 ονόματα αφιερωτών πριν το 1692 που δύναται να ταυτιστεί με το χωριό καθώς αναφέρεται και στην ίδια σελίδα με τα χωριά Μαγέρι (Δασύλλιο) και Κιάφα (διαλυμένο σήμερα). Στην πρόθεση 421 της Μονής του Μεγάλου Μετεώρου (1592/1593-19ος αι.) αναφέρεται οικισμός Τατησκό με 2 ονόματα αφιερωτών της αρχικής γραφής, ανάμεσα στα χωριά της Μητρόπολης Γρεβενών. Ο Α. Παπαδημητρίου το ταυτίζει πιθανόν με το Δοτσικό (Ντουτσκό). Στην πρόθεση 215 της Μονής του Βαρλαάμ των Μετεώρων (1613-1614) αναφέρεται ως Τριετζικούς με 1 αφιερωτή. Στον κώδικα του 1797 της Μητρόπολης Σισανίου και Σιατίστης αναφέρεται ως χωρίον: Τριτζικόν. Στην απογραφή του 1905 είχε 110 κατοίκους. Στην απογραφή που πραγματοποιήθηκε από τον ελληνικό στρατό το Σεπτέμβριο του 1913 είχε 175 κατοίκους.

 

Στον εκλογικό κατάλογο του 1914 και του 1920 υπάρχουν 45 άνδρες ψηφοφόροι. Τα επώνυμά τους είναι: Απόστολος, Βούσιος (6), Δεινόπουλος (5), Δομόπουλος, Καρανάσιος, Καραγιάννης (5), Κυρατζής, Καραδήμος (6), Λαμπρόπουλος, Μυτακόπουλος, Μαργαρίτης (2), Μαρανής, Παναγιωτόπουλος (3), Σιμόπουλος (5), Τζώνης, Τζήκας (5). Στην πλειοψηφία τους είναι κτίστες και ακολουθούν γεωργοί και εργάτες. Υπάρχουν επίσης, 2 ποιμένες, ράφτης (Ιωάννης Χ. Βούσιος), ξυλουργός (Ιωάννης Αθ. Δινόπουλος) και ιερέας (Παπαϊωάννης Β. Μαρανής).

 

Το 1928 είχε 150 κατοίκους, το 1940 167, με νόμιμο πληθυσμό 203 και μόνιμο 196, το 1951 109, το 1961 68 σε 24 νοικοκυριά, το 1971 31, το 1981 72 και το 1991 75. Το 1994 οι εγγεγραμμένοι ήταν 300 άτομα, οι μόνιμοι ήταν 20 κάτοικοι, οι διαμένοντες στην πόλη των Γρεβενών 10, σε άλλες πόλεις 180 και στο εξωτερικό 90. Στην απογραφή του 2001 είχε 65 κατοίκους.

 

Ο Συνοικισμός Τριτσκό ενώθηκε με την Κοινότητα Λούντζι με το Διάταγμα 17-9-1919 (Φ.Ε.Κ. 211/1919). Με το Δ/μα 20-1-1927 (Φ.Ε.Κ. 18/1927) μετονομάστηκαν σε Κοινότητα Καλλονής και σε Συνοικικισμό Τρικόρφου. Στη συνέχεια το Τρίκορφο αποσπάστηκε και αναγνωρίστηκε σε ιδία Κοινότητα με το Διάταγμα 22-12-1931 (Φ.Ε.Κ. 429/1931). Η έκταση του Τρικόρφου είναι 3.724 στρέμματα. Με την εφαρμογή του “Καποδίστρια” αποτελούσε Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Αγίου Κοσμά και στην απογραφή του 2011 είχε 25 κατοίκους. Σήμερα, με την εφαρμογή του “Καλλικράτη” αποτελεί Κοινότητα του Δήμου Γρεβενών. Εκκλησιαστικά ανήκει στη Μητρόπολη της Σιάτιστας. Πανηγυρίζει στις 20 Ιουλίου, του Προφήτη Ηλία.

Και οι Φωτογραφίες από το σημερινό γλέντι……το βίντεο σε λίγες ώρες

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

2013-10-27 21:03

ΧΟΡΕΥΤΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΒΟΪΩΤΩΝ ΚΟΖΑΝΗΣ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΧΟΡΕΥΤΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟΥ  ΓΡΕΒΕΝΙΩΤΩΝ ΚΟΖΑΝΗΣ “Ο ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ”

 

 

 

 

 

 

 

2013-11-02 18:04

Μια από τις αιωνόβιες Βελανιδιές στο Βόιο

2013-11-27 09:32

Στα λίγα χρόνια που ασχολούμαι με την φωτογραφία, έχω φωτογραφίσει και βιντεοσκοπίσει ερασιτεχνικά, αρκετά σημεία από την περιοχή μας. Αυτό όμως που έχω κάνει πολλές φορές είναι, να φωτογραφίζω την θέα από το μπαλκόνι του σπιτιού μου.
Βλέπω να ορθώνεται μπροστά μου επιβλητικός ο χιονισμένος Σινιάτσκος, καμιά φόρα ,αν   ο καιρός το επιτρέπει , διακρίνεται αμυδρά και το μοναστήρι της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο Δρυόβουνο, και δεξιά από το μπαλκόνι στο βάθος η Εράτυρα , και όλη η περιοχή.

2013-11-25 12:40

2013-12-13 14:23

Τι να της 

               Λείπει άραγε….

                      

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

2013-12-09 14:24

2013-12-08 15:41

Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2013

Αρχική -5 βαθμούς

Τελική +5

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

2013-12-07 18:40

2013-12-14 14:46

2013-12-13 15:29